Rak płuca pozostaje najczęstszą przyczyną zgonów z powodu chorób nowotworowych na świecie, a jego częstość występowania nadal wzrasta...

Rozsiany rak piersi (ang. Metastatic breat cancer, BMC) jest chemiowrażliwą postacią choroby, a schematy chemioterapii niezależnie czy oparte na antracyklinie (np. 5-fluorouracyl, adriamycyna, cyklofosfamid, FAC) czy metotreksacie (np. cyklofosfamid, metotreksat, 5-fluorouracyl, CMF) cechują się odsetkiem obiektywnej odpowiedzi (ORR) wynoszącym 40% – 75% i medianą czasu trwania odpowiedzi oraz całkowitego przeżycia wynoszącą, odpowiednio, 6 – 12 miesięcy oraz 12 – 24 miesiące...

Stosowanie chemioterapii wymaga właściwej współpracy pomiędzy zespołem pielęgniarskim, farmaceutą a lekarzem. Istnieje ogólna zgoda, że należy zdefiniować optymalny sposób aplikacji chemioterapeutyków, biorąc pod uwagę kryteria jakościowe (bezpieczeństwo, preferencje chorego), jak i kryteria ilościowe (skuteczność, koszt).

Niedrobnokomórkowy rak płuca (NDRP) stanowi ok. 80% wszystkich przypadków nowotworów płuc. W momencie postawienia rozpoznania u większości chorych stwierdza się rozsianą postać choroby, a jedyną opcją terapeutyczną jest leczenie paliatywne. Więcej niż 50% przypadków zaawansowanej postaci NDRP rozpoznawana jest u chorych 65. roku życia, a ok. 30 – 40% - u pacjentów 70. roku życia.

Na świecie u kobiet rak piersi jest najczęściej rozpoznawanym nowotworem i wiodącą przyczyną śmiertelności. W przypadku postaci rozsianej jakość życia chorych jest bardzo ważnym aspektem, który musi zostać uwzględniony w trakcie terapii, szczególnie u pacjentów w podeszłym wieku. Dlatego też konieczne jest poszukiwanie opcji terapeutycznych, które są bezpieczne i poprawiają jakość życia.

W monoterapii rozsianej postaci raka piersi doustna postać winorelbiny cechuje się wysoką skutecznością i dobrym profilem bezpieczeństwa.

Winorelbina w połączeniu z trastuzumabem jest aktywnym i dobrze tolerowanym schematem w terapii rozsianej postaci raka piersi wykazującej nadekspresję receptora HER2.

Rak płuca jest najczęstszą przyczyną zgonów z powodu choroby nowotworowej na świecie. 5-letni odsetek przeżycia u chorych poddanych całkowitej resekcji niedrobnokomórkowego raka płuca (ang. non-small cell lung cancer, NSCLC) w stadium I wynosi ~60%, podczas gdy w stadium III odsetek ten obniża się do ~10%

Typ histologiczny zyskał ostatnio na znaczeniu jako czynnik prognostyczny i rokowniczy u chorych w stadium IV niedrobnokomórkowego raka płuca (NDRP). Poniższa retrospektywna analiza ma na celu ocenę wpływu adjuwantowej terapii winorelbina/cisplatyna na rokowanie chorych operowanych we wczesnej postaci NDRP uwzględniając typ histologiczny

Jedną z podstaw terapii zarówno wczesnej, jak i zaawansowanej postaci raka piersi jest leczenie systemowe: terapia hormonalna (w wypadków guzów wykazujących ekspresję receptorów dla estrogenów i progesteronu) lub chemioterapia

Nadekspresja receptora 2 dla ludzkiego naskórkowego czynnika wzrostu (HER2), którą stwierdza sie w ok. 15 – 25% przypadków, jest znanym czynnikiem wskazującym na agresywną postać choroby, a także na złe rokowanie.

Rak piersi wykazujący ekspresję receptora dla ludzkiego naskórkowego czynnika wzrostu HER2 jest agresywną postacią nowotworu cechującą się wysoką śmiertelnością. W tej postaci nowotworu leczeniem pierwszego wyboru jest połączenie trastuzumabu czyli przeciwciała monoklonalnego anty-HER2 z taksanami. Jednakże terapia ta cechuje się dużą toksycznością. Dlatego badane są inne schematy, jak np. kombinacja trastuzumabu z paklitakselem lub docetakselem, dla których to udowodniono, że wydłużają czasu do progresji choroby oraz całkowite przeżycie. Ostatnio także w badaniu II fazy potwierdzono skuteczność terapii trastuzumabem w połączeniu z alkaloidem – winorelbiną.

Terapia metronomiczna to stosunkowo nowy sposób leczenia klasycznymi chemioterapeutykami, polegający na stosowaniu niskich dawek, ale często podawanych (nawet codziennie lub kilka razy w tygodniu). Powyższy schemat cechuje się nie tylko obniżoną toksycznością, ale okazuje się również czasem bardziej skuteczny od terapii konwencjonalnej. Ten większy efekt przeciwnowotworowy wiąże się przede wszystkim z działaniem antyangiogennym. Uważa się, że komórki śródbłonka traktowane w sposób ciągły mniej kumulatywną dawką mogą być bardziej wrażliwe na cytostatyki.

Winorelbina jest półsyntetyczną pochodną alkaloidu wyizolowanego z Catharantus roseus. Należy do grupy cytostatyków, które wiążąc się z mikrotubulami, hamują polimeryzację tubuliny. Powoduje to zahamowanie cyklu komórkowego w fazie G2-M i śmierć komórek interfazie lub w trakcie kolejnego podziału mitotycznego. Winorelbina stosowana jest w leczeniu niedrobnokomórkowego raka płuca oraz zaawansowanego raka piersi. Ze względu na mniejszą toksyczność w porównaniu z innymi alkaloidami barwinka (winblastyna, winkrystyna) możliwe jest jej podawanie nie tylko w formie dożylnej, ale również w postaci doustnej.

Międzynarodowe, wieloośrodkowe, otwarte, nierandomizowane badanie II fazy z winorelbiną doustną i cisplatyną w schemacie z indukcyjną chemioterapią i jednoczasową chemio-radioterapią u pacjentów w stopniu III A/B zaawansowania niedrobnokomórkowego raka płuca oceniało skuteczność tego połączenia wyrażoną poprzez odsetek odpowiedzi na leczenia, czas trwania odpowiedzi, czas wolny od progresji, całkowite przeżycie, i bezpieczeństwo terapii.

Celem badania było porównanie skuteczności schematów: NVB i.v/ Oral + CDDP, DCT + CDDP, w pierwszej linii leczenia zaawansowanego niedrobnokomórkowego raka płuca wyrażonej odsetkiem odpowiedzi na leczenie (ORR) oraz porównanie czasu do niepowodzenia terapii (TTF), czasu wolnego od progresji (PFS) i całkowitego przeżycia (OS).

Celem badania była ocena skuteczności leczenia połączeniem Navelbine® Oral plus trastuzumab u pacjentek z nadekspresją receptora HER-2 w zaawansowanym raku piersi. Skuteczność leczenia wyrażono odsetkiem odpowiedzi wg kryteriów WHO. Drugorzędowymi punktami końcowymi były: całkowite przeżycie (OS), czas do progresji (TTP) oraz profil bezpieczeństwa.

Ze względu na bardzo wysoki odsetek patologicznych całkowitych odpowiedzi oraz dobry profil tolerancji program winorelbina/epirubicyna/cyklofosfamid zasługuje na dalsze badania w leczeniu miejscowo zaawansowanego raka piersi

Ze względu na wysoką aktywność gemcytabiny i winorelbiny, podawanych w monoterapii, w leczeniu niedrobnokomórkowego raka płuca, przeprowadzono badanie fazy I/II w celu określenia maksymalnej dawki tolerowanej (MTD) oraz aktywności połączenia obu leków.

Tolerancja: Toksyczność hematologiczna w stopniu 3 i 4 (WHO) wystąpiła u 22 pacjentek i dotyczyła 28% cykli. Anemia i małopłytkowość nie przekroczyły stopnia 2. Nie obserwowano zgonów z powodu toksyczności.